Ne güzel şey hatırlamak seni...
Ölüm ve zafer haberleri içinden
hapiste
ve yaşım kırkı geçmiş iken..
Ne güzel şey hatırlamak seni...
Bir mavi kumaşın üstünde unutulmuş olan elin
ve saçlarında
vakur yumuşaklığı canımın içi İstanbul toprağının...
içimde ikinci bir insan gibidir
seni sevmek saadeti....
Parmaklarının ucunda kalan kokusu sardunya yaprağının,
güneşlı bir rahatlık
ve etin daveti;
kıpkızıl çiçeklere bölünmüş
sıcak
koyu bir karanlık....
Ne güzel şey hatırlamak seni...
Yazmak sana dair
hapiste sırt üstü yatıp seni düşünmek
filanca gün filanca yerde söz
kendisi değil edasındaki dünya....
Ne güzel şey hatırlamak seni...
Sana tahtadan birşeyler oymalıyım yine
bir çekmece bir yüzük
ve üç metre kadar ince ipekli dokumalıyım
ve hemen fırlayarak yerimden
penceremde demirlere yapışarak
hürriyetin süt beyaz maviliğine
Sana yazdıklarımı bağıra bağıra okumalıyım...
Ne güzel şey hatırlamak seni...
Ölüm ve zafer haberleri içinden
hapiste
ve yaşım kırkı geçmış iken....
Nazım Hikmet Ran
Çarş. Mayıs 28, 2008 4:16 pm
