"Bir şeyler yapmak istediğini düşün. Her eylem dışarıdan gelen
engellerle karşılaşabilir. Eğer sen bir eylemi gerçekleştirmek isterken
bazı engellerle karşılaşırsan, o anda eylemi gerçekleştirmekte özgür
olmadığını anlarsın. Böylece engellerle karşılaştığında ve özgür
olmadığını hissettiğinde özgürlüğünün bilincine varmış olursun. Daha
önce gerçekleştiremediğin eylemleri gerçekleştirmeye başladığında ise
kendini özgür hissedersin."
Her şey On Eylül Pazartesi günü başladı. İş gününe başlamak üzere
yatağımdan kalkmıştım ki onu gördüm. Orta boylu, esmer bir kadın
karşımda durmuş beni süzüyordu. Yatağından kalktığında karşısında
tanımadığı bir kadın gören herkes kadar korkmuştum. O kadar korkmuştum
ki onu görünce bir an nefesim kesildi. Biraz bakıştıktan sonra onun bir
hırsız olmadığını ve beni öldürmeyeceğini anladım.
– Kimsin sen?
– Ben senin duygularından biriyim.
Bana bu cevabı verdiğinde onun bir deli olabileceğini ve beni
öldürebileceğini düşünebilirdim fakat düşünmedim. Güven verici bir
görünüşü vardı, deli olamayacak kadar sakin ve tutarlı bir görünüş.
Üstelik çok da güzeldi.
– Peki hangi duygumsun?
– Senin hissettiğin bir duygu... Adını koyamadığın...
– İçeri nasıl girdin?
– İçeri girmedim. Dün gece gördüğün rüyalardan sonra beni sen yarattın.
– Rüyamda?
– Evet. Ben sana aidim, diğer insanlar beni göremez ve duyamaz.
Onun bir duygunun insanlaşmış hali olamayacağından emindim, çünkü bu
durum imkânsızdı. Tamam, belki mucize denen bir şeyler vardır, fakat
mucizeler özel insanlar içindir herhalde. Ne bileyim belki
peygamberlerin veya mistik insanların başına gelir böyle akıl dışı
şeyler. Benim gibi sıradan işinde gücünde birine mucizeler gerekli
değildir.
Hiçbir şey olmamış gibi kahvaltımı ettim ve işe gitmek için hazırlandım.
Sonrasını o ucuz Amerikan filmlerinden biliyorsunuz. Sokaktaki insanlar
onu göremiyorlar, benim kendimle konuştuğumu zannedip bana garip garip
bakıyorlardı. İşyerinde arkadaşlarım tuhaf davrandığımı ve öğlen
tatilinde neden başka bir masada yalnız başıma oturduğumu
anlayamadıklarını söylediler. Tüm bu olanları iş yerimdeki en iyi
arkadaşıma anlattığımda benim çok yorulduğumu, biraz dinlenmem ve bir
psikiyatriste gitmem gerektiğini söyledi. Ben de işten iki gün izin
aldım. Bu arada onunla hiç konuşmuyordum. Ben konuşmadıkça ve bir şeyler
sormadıkça kesinlikle konuşmuyordu. O günün akşamı eve döndüğümde
oldukça bitkindim. O yine yanımdaydı. Büyük kahverengi gözlerini bana
dikmişti. Uykuya dalmadan önce en son hatırladığım şey onun güzel
kahverengi gözleriydi.
Ertesi sabah kalktığımda başucumdaydı. Yataktan kalkarken kendimi çok
uzun süredir fark etmediğim kadar sağlıklı hissettim. Kalkıp kendime
kahvaltı hazırladım. Kahvaltımı bitirdikten sonra günün en zevkli
sigarası olan ilk sigaramı içerken ona bakıyordum. Belki de sessizliği
ve durağanlığı hoşuma gidiyordu. Ona bakmak, onun yanımda olduğunu
bilmek bir göl kıyısında oturup gölü seyretmek kadar dingin ve
huzurluydu. Bu düşüncelere biraz daha takılsaydım psikiyatristle olan
randevuma geç kalacaktım. Hazırlandım ve psikiyatriste gitmek üzere
yola çıktım.
İlk bakışta sıradan biri gibi görünen psikiyatriste olanı biteni
anlattım. Anlattıklarım üzerinde biraz düşündükten sonra uyuşturucu
kullanıp kullanmadığımı sordu. Çocukluğumda ailemle yaşadığım sorunları,
cinsel yaşantımda ve iş hayatımda karşılaştığım problemleri belirlemek
için bana sorduğu sorular da oldukça sıkıcıydı. Benim davranış
biçimlerimin eksiksiz anlaşılması için bazı testlerin gerekliliğinden,
hastaneye yatmam gerektiğinden bahsetti. Bu testlerin ve ilaç
tedavisinin çok uzun sürebileceğini söyledi. Doktora hastaneye yatmaya
falan ihtiyacım olmadığını, benim normal bir yaşantım olduğunu, her
sabah işe gittiğimi ve hastaneye yatmamın iş hayatımı etkileyebileceğini
söyledim. Sanırım delilerin yanında, hapishane gibi bir yerde günlerimi
geçirmekten korkmuştum. Doktorun yanından iki gün sonra görüşmek ve
yeniden durum değerlendirmesi yapmak üzere ayrıldım. Bütün öğleden
sonramı bir barda içki içerek geçirdim. Akşam eve döndüğümde yatağın
üzerine kendimi bıraktım. Sızmışım.
Ertesi sabah kalktığımda onun yanımda olacağını bilerek uyandım.
Kahvaltıdan sonra ilk işim psikiyatristi aramak oldu. Psikiyatriste
sabah kalktığımda onun yanımda olmadığını, her şeyin normale döndüğünü
ve kendimi çok mutlu hissettiğimi söyledim. Doktora bu yalanı söylerken
onun güzel gözlerine bakıyordum. Sanırım korktuğumu ve akıl hastanesine
yatmak istemediğimi anlamıştı. Telefonu kapattıktan sonra kendime bir
bardak çay aldım ve onunla konuşmak için mutfaktaki masaya oturdum. Bir
sigara yaktım.
– Neden korku yada mutluluk değil de senin gibi garip bir duyguyu yarattım acaba?
– Çünkü korku, mutluluk gibi duyguları biliyorsun ve hissediyorsun. Bu
duyguların seni nasıl etkilediklerini de biliyorsun. Fakat benim
üzerimde kalıcı kararlara varamadın.
– Yani basitçe senin nasıl bir duygu olduğunu bilmiyorum.
– Daha benim ne olduğumu bilmiyorken, iyi ya da kötü bir duygu olup
olmadığım hakkında düşünüyorsun. Siz insanlar çok garip yaratıklarsınız.
– Seni tanımaya çalışıyorum.
– Hayır beni tanımlamaya uğraşıyorsun. Beni tanımlamaya çalışmamalısın. Beni duyumsamalısın.
– Sen de işleri iyice karıştırıyorsun!
– İşler derken yaşamdan bahsediyorsan, yaşam senin sandığından daha karışıktır.
– Bırak bu palavraları da bana kendinden bahset biraz...
– Sana kendimi anlatamam.
– Niye?
– Çünkü doğuştan kör olan bir insana renkleri anlatamazsın. Beni ancak hissederek anlayabilirsin.
– Çağrışım yapmayı dene...
– Bu kadar ısrar ettiğine göre beni gerçekten merak ediyor olmalısın. Sana bir örnek vereyim. Özgürlüğü hisseder misin?
– Evet... Hissederim. Arada sırada özgür olmadığımı da hissederim.
– Güzel. Özgürlüğün ne olduğu değil de özgürlüğü ne zaman hissettiğin üzerinde duralım. Özgürlüğü ne zaman hissedersin?
– Bu ne biçim soru! Özgürlüğü... Özgür olduğum zaman hissederim.
– Hayır. Özgürlüğü ancak özgürlüğün kısıtlandığı zaman hissedersin.
– Anlamadım.
– Bir şeyler yapmak istediğini düşün. Her eylem dışarıdan gelen
engellerle karşılaşabilir. Eğer sen bir eylemi gerçekleştirmek isterken
bazı engellerle karşılaşırsan, o anda eylemi gerçekleştirmekte özgür
olmadığını anlarsın. Böylece engellerle karşılaştığında ve özgür
olmadığını hissettiğinde özgürlüğünün bilincine varmış olursun. Daha
önce gerçekleştiremediğin eylemleri gerçekleştirmeye başladığında ise
kendini özgür hissedersin.
– Peki bunların seninle ne ilgisi var?
– Ne ilgisi olduğunu şimdi anlayacaksın. Kapat gözlerini...
– Ne?
– Kapat gözlerini.
Bana zarar vermek isteseydi bunu çoktan yapardı diye düşündüm. Biraz
sakinleştikten sonra gözlerimi kapatmak fikri korkutuculuğunu kaybetti.
Derin bir nefes alıp gözlerimi kapattım. Beş yada on saniye bekledikten
sonra –ondan da ses gelmeyince– gözlerimi açtım. Ve o gitmişti. Kendimi
daha önce hiç hissetmediğim kadar yalnız hissediyordum. Onun gitmesi
benim üzerime yalnızlığı bırakmıştı. Belki de o esmer kadın, daha önce
hiç hissetmediğim gerçek yalnızlığımdı.
zafer yalçınpınar
_________________
Ölümün gizli provasıdır ayrılık...!
Belki bir AŞK'a dört nala at sürmedim ama b'AŞK'a bir AŞK'a hep yalın ayak sürgün yedi yüreğim..
!!""Okudugum her Masalda hep bir kahraman oldum Ama en cok kedi MaSaLiM,da yoruldum..
Hayatimda Oyle Bir Cumlesin,ki Sana Nokta koyamiyorim
Tanridan kacarken tutuklu kaldim sana MEBEDIMSIN..
[Resimleri sadece adminler görebilir.]
Çarş. Mart 07, 2012 7:35 am
