AMA SON KEZ SON KEZ

AMA SON KEZ SON KEZ
Biliyordum gideceksin
Ardından  öylece  bakacağımı
kal diyemedim yalvaran gözler le öylece baktım.
Sar diyemedi yorgan misali
son kez de olsa,
sessizce gidisini seyrettim.
Ayrılık çalmıştı kapımı
yıkılmıştı duvarlar   çoktan üstüme, sanki
köhne bir sensizlik çökmüş evimize
gidisini seyrettim gözlerim yaslı.
Belki kolaydı git demelerim.
Belki gitmekte kolaydı sesiz sedasızca
Belki de son bir kez, son kez bakmalıydın ardına.
Hoyrat dağlar gibi gitmiştin yüreğimden.
Bir anda rüzgârlar savurmuştu
sevdanı ellerimden.
Koparmıştı seni benden.
Biliyordum gideceğini,
kabullenmiştim masumca beklide
son kez dönmeyeceğine inanmıştım.
Bu ölümcül ayrılığa mezar kazmıştım.
Boynuma tabela misali asmıştım.
Ama son kez, son kez bakmalıydın ardına.
Sevdanın yeli değmişti yüreğine
yine de son kez bakmalıydın ardına
kal diyemezdim dön hiç diyemezdim.
Biliyordum bütün yollar acıktı gidisine.
Benim için bir düştün rüyalarımı süsleyen.
Bir hazdandın mevsimsiz hayatımdan gecen.
Yaprak misali dökülüp  umarsızca gidendin.
Ama son kez, son kez bakmalıydın ardına.
Sevdanın acısını görseydin, belki yüreğin acırdı halime
dudakların bükülürdü belki de
bana dair bir cümle kurardın gitmeden önce
Bir tebessüm belirirdi Yüzün de.
Açmıyorsa Bahçen de beyaz güller.
Gündüzler olmuşa karanlık
Yanmıyorsa  gökteki yıldızlar.
Susmuşa yüreğin. konuşmuyorsa dilin.
Gideceksin beli.
Ama son kez, son kez bakmalıydın ardına
Bazen yeni açmış bir gonca oluyordun.
Tüm mevsimlere inat!
Bu deli yüreğim de.
Bazen en derin denizlerde maviydin.
Yeşildin sonra hüzünlerim de birlesen dalgınlıklarımdın.
Sahili özleyen dalgalar misali askla severdin!
Simdi gidiyorsun.
Ama son kez son, kez bakmalıydın ardına.
Sevdama kuskun yüreğime
bir veda borçluydun.
Gitmeden  önce  be Sevgili.
21.12.07