KAN DÜŞERKEN TOPRAĞA, HASRET

Kan düşerken toprağa

Nefesinde uyandığım vay yalan dünya

Hikmetinde filizlenirken toprak

Delicesine narlanan köz körük sesinde

Düşüncelerim deli deli dövülürken

Kalkan balyozun sesinde buldum kendimi.

Koparırcasına düşüncelerimi bünyemden

Demirin şekil alışını seyrederdim bir zaman

Ya örsün kudretinde ya da balyoz gücünde

Damla damla düşerken sıcağa karşı ter

İsyan gördüm ateşe karşı daima

Gençliğe yiğitleşirken

Garip gönlümün muhabbetini duyarım

Ve ulular ulusu koca babam

Ekmeğinin helalliğini kazanırken balyoz sesinde

Balyoz sesinde kendimden geçerdim

Sanki zikir verircesine

Örs de bulurdum kendimi dövülürken

Alev alev yanarken ocaktaki köz

Sinemde çığlıkların çatıştığı türküler

Yüklenirdi başıma

Hükmü candan bilirdim o an

Derin bir nefes alıp içimi dökerdim

Tazeden tazeye mızrabımdan telime

Palazlanıp kol tuttuğumda

Yalın ayaklarımın çamuru sardığını

Hissederdim Çamlıbel’in garipler çarşısında

Türkülerde yok olurdum bir zaman

Ve karanlıkta it ulumalarında duyardım isyanı

Seherde akasya kumrusunda

Hissederdim muhabbeti

Yar gözümden oklanırken

Esiri oldum sevdamın

Şimdiden eyvah bana

Kaldırırken sazımı gökyüzüne doğru

Üsküdar'dan şahlandım dağlar ardına

Ve kutlu bir vatan

Ve bayrak gölgesinde yiğitliğin

Eğer noktalanacaksa bu toprak için ömrüm

İsterse kalemini kırmasın hakim

Seher vakti esen gül bahçelerinde yaşadım sevdamı

Goncasını koklarken esiri olmuşum

O can kokan güzelin

Bu deli sevdamın haykırışında

Ey gök ne durursun çök gayrı

Hasretini çektiğim güzel

İster sev, ister sevme

Ben böyleyim işte...

Şiir: AŞIK SEFAİ