Bazen gün batımı hüzünlü.Lâkin bu hüzün,güneşin hüznü değil,bilâkis onu seyredenlerin hüznü;arkasından seyredenlerin...
Yeniden gelmesi için,gelebilmesi için,gitmesine izin verir.
— "İki aşığın arasındaki sevgi,birbirini tamamlayan iki rengin birliğiyle,o iki rengin karışımı,karşıtlığı, benzer tonların arasındaki gizli titreşimle anlatılır.
Bir alındaki zekâ pırıltıları koyu fon üzerine daha açık ton kullanılarak betimlenir;umut bir yıldızla,insanın tutkularıysa kıpır kıpır gün batımıyla..."
Hocası Delacroix' nın etkisiyle de Van Gogh duyguları renklendirirken hem zıtların birliğinden yararlanır, hem de benzerlerin karşıtlığından...
Üç temel renkten birini,öteki ikisinin karışımıyla karşı karşıya getirir.
maviyi,sarıyı,kırmızıyı...
Meselâ mavi'nin karşısına 'turuncu'yu (kırmızı+sarı),
Sarı'nın karşısına 'mor'u (kırmızı+mavi),
Kırmızı'nın karşısına ise 'yeşil'i (sarı+mavi) koymak suretiyle birbirinden güçlü renk yoğunlukları elde eder;güçlü ve yoğun duygu anlatımları...
Umudun bir yıldızla,tutkunun ise kıpır kıpır gün batımıyla anlatılacağına işaret eden Van Gogh, 'ölüm'ü nasıl anlatmış veya anlatmak istemiştir,dersiniz?
İntihar ettiği ay,Auvers-sur-Oise'de,Temmuz 1890'da yapmış olduğu o ünlü "Mısır Tarlasında Kargalar" tablosunda nice ipucunun bulunabileceğine inanılmıştır hep.
Aranırsa,belki ölümün rengiyle orada da karşılaşılabilir;bilindik ölüm-rengiyle...
Van Gogh,bu tablosunde üç temel renge de yer erir:sarıya,kırmızıya ve maviye...
Renk teorisine uygun bir biçimde onların arasına bir de 'yeşil'i katar;ardından da gökyüzünde fırtına öncesi kararmış göğün sinesine doğru yükselen kargaların karalığını... adeta ölümün karalığını... yani katranî siyahı...
Sadece ölümün karalığını değil,ölüme doğru oluşun da... karaltının... meçhulün... yas ve hüznün... dahî uğursuzluğun...
Ölüme özgü renk katranî siyah mıdır?
Ölümün rengi hep siyah mı olmalıdır?
Hem de katranî siyah?
Maalesef öyle.
Biz ölümlüler ölümü pek tanımayız.Yanlış da biliriz bu yüzden.
Kaçarız.
Kara çalar kaçarız.
Bir Öğreti’nin sahtesi gerçeğinden nasıl ayırt edilebilir?
Geçen yüzyılın başında bir bilgin bize bu soruyu cevaplamayı mümkün kılacak bir ölçüt vermiş görünüyor:
— Varlık karşısında alçak gönüllü,mütevazı davranmayan,yani bütün muammaları açıklıyor olmakla övünen her iddia sahte,her iddiacı sahtekârdır.
Çarş. Tem. 01, 2009 3:51 pm