SENSIZ OLMUYOR YAR

SENSIZ OLMUYOR YAR
Cümlelermiş sus muş yürek bilmem.
Güneş mi batmış yoksa havamı kararmış.
Yıldızlarımı sönmüş ben, mi kör olmuşum.
Anılar mı inciten yoksa ben mi kaçıyorum.
Kaybolmuş hatıralar solmuş çiçekler.
El çektim tüm sevdalardan.
Yüz cevirdim sevgi sözlerinden.
Ah etim korktum yalancılardan.
Yüreğimi küs be mi küskünüm bilemiyorum.
Kırıldım incindim dokunan her elden
nefret ettim.
Bazen öfkelendim kızdım.
Belki de korktum sessizce kaçtım.
Zaman geldi bir kösede ağladım.
Kapattım kapılarım kilitler taktim.
Gözlerimi kaçırdım yalancı oldum.
Sustum suskunluklarda boğuldum.
Üzüldüm zaman, zaman feryat ettim.
Sevdim delice sevdim, yanıldım yıkıldım.
Terk edildim, göz yaslarım durmaz oldu.
Sustum.
Yüreğim sustu.
Sonun da hep ben yalnız kaldım.
Belki de suç bende sevgiden hep kaçtım.
Korktum sustum suskunluklarıma sen dedim.
Hatıralarınla konuştum
hayalinle avundum.
Rüyalarımda bekledim.
Sustum, sustum.
Simdi gidiyorum.
Ardıma bakmadan bir ben bir yüreğim.
Hatıralarım kırgınlıklarımla
Elveda demeden bir hoş çakkal duymadan.
İlk kez sorular sormadan.
gidiyorum.
Hakini helal et demeden.
Son bakisini yüzünün seklini beynime çizmeden
Gidiyorum.
Sana sonsuz anılar bırakıyorum.
Birde sen şakrak gülüşlerimi
ve o çok beğendiğin gözlerimi
gidiyorum.
Sustu dilim sözcükler tükendi sustu yüreğim.
Bir tek yanıma mutsuzluklarımı alıyorum.
Yine yalnızlıklar denizine merhaba diyorum.
Susuyorum gurur mu yapıyorum bilmiyorum.
Yine sevdiğimi söyleyemiyorum.
Yoksa sevdadan mı kaçıyorum.
Onu da bilmiyorum.
Adını koyamıyorum.
Adımlarım donuk ellerim soğuk
mevsim sanki kıs buz tutmuş her bir yanım.
Ağır bir tas oturmuş yüreğimin ta en derinine
Kilitler takılmış sanki dilime.
Duvarlar örülmüş ruhumun orta yerine.
Yalnızlık ölüm olmuş, can yoldaşım olmuş.
Eğilmiş bas öne
Gökyüzü soluk deniz fırtınasız.
Ve ben yorgun suskun kimsesiz!
Gidiyorum bilinmezlik Denizine.
Son cümlem son sözüm son nefesim.
Belki de içim de biriktirdiğim son vedam.
08-12-2009