TUTKI BU SON GIDISIM

TUTKI BU SON GIDISIM
Tut ki elimde valizim çıkmışım yola.
Kim dur diyecek yâda geçecek öne.
Acilmiş kapı ardına kadar görünür yol sessizce.
Tut ki gitmem gerekiyordu gittim.
Ne olacak sanki bir anlamımı var.
Tut ki gözde olsa azcıkta yas ne yazar.
Silecek bir el olmadıktan sonra.
Olsa da yürekte inceden bir sizi  kim takar sanki kime ne.
Tut ki sevdam mutlu kılmıyorsa seni yâda beni.
Hoplatmıyorsa eskisi gibi yüreğini
Susmuşsa dudaklar da sevgi cümleler.
Çalmıyorsa plaktaki o eski şarki,
Sönmüş se odamdaki yanan  o son mum.
Yol göründü kalmanın anlamı yok.
Tut ki ben bir garip serçeyim.
Kırılmış  kanadım yıkılmış evim.
Tut ki sende yaslı bir çınarsın.
Sığınmışım dallarına gelip geçici.
Sen korumuşun sen kolamasın acılı  beni.
Tut ki nankörlük etmişim gitmişim vefasızca.
Tut ki en yüksek dağlarda vakitsiz açmış yaban çiçeğiyim.
Vakti gelince solup gideceğim.
Tut ki sonbaharın son yaprağıyım.
Rüzgârın poyrazdan savurduğu  gibi!
Tut ki senden uzak bir benim ne fark eder ki,
Acıyacak mı sanki yüreğin. Yâda göz yasımı dökeceksin.
Tebessümler solmuşa sözcükler anlamsız kalmışa fark eder.
Tut ki aklımdan beynimden anılar silinmiş
Sararmış resimlerin solmuşa Mektupların.
Unutturulmuşa sevda cümleleri birer, birer!
Deme ki ne senden eser kalmış nede benden.
Tut ki yalanmış yaşanmışlıklar.
Tut ki seninle hiç tanışmadık.
Ellerimiz hiç bir zaman birleşmedi Sıcaklığını duymadı tenim.
Mesela iki yabancıydık iki yabancı kaldık.
Sana göre yalanmış ask, bana göre hiç doğmamış sevda.
Tutku yeryüzü zindan gökyüzü aydınlık hiç olmamış.
Güneş se hiç doğmamış, denizse maviye doymamış.
Tut ki sen bir okyanus bense kum tanesiyim.
Hasret geçti ömrün bir yarısı. Kavuşmak mümkün olmadı.
Tut ki zaman, zaman ağladık ikimiz de
Feryat ettik, göz yasımız hiç durmadı.
Beklide pişmanlıklar yasadık her ikimiz de.
Sonra birde baktık ki, Bu asktan eser kalmamış.
Tut ki sevmedin beni hiç, bende seni ne fark eder ki”
Tut ki ben bir idamlığım sense infazcı.
Kur çarmığı tak ilmiği boynuma.
Vur hançeri sustur feryat eden bu yüreği sonsuzsa dek.
Ölüm çalmışa kapıyı Azrail’in  sucu ne, Tut ki leylanın mecnunu,
ferahtın asliyi sevdiği gibi sevemedik bir  birimizi!
Tut ki ben seni sevdim. Söyleyemedim.  
Sen sevmeyi bir türlü öğrenemedin.
Tut ki biz hiç bir zaman var olmadık sevgili.
Tut ki bu son günüm son sözlerim son kez bakışım.
Ellerinden ellerimin son kopuşu!
Son özleyişim uzunca seyredişim  Soluksuzca kokunu içime çekişim.
Bu son görüşüm beklide ölümüm. Ne fark eder ki!
Vakit gitme vaktidir bu son hasretim.
Tut ki şeninde bana güle, güle deyisin.
Benim de veda edişimdir sevgili!!
19-06-2010