Ruhumu alıp götürmüştün ya hani,bazen bana emanet bıraktığın gölgelerinle
gezintiye çıkıyoruz..Önümden yürüyorsun peşinden izlerinden geliyorum..
Sanki mayın döşeli topraklarında geziniyoruz,sen yol gösteriyormuşsun gibi
sanki parçalanmamı istemiyormuşsun gibi,yok’olmam yok’olman gibi..
Bende can havliyle tutunuyorum narin ellerine bir çocuk gibi,heran sanki
senden alacaklar,koparacaklarmış gibi yan(a) yana öylece tutuşmadayız..
Hep iyi yanlarını göstermiştin bana,belki de bu yüzden gözlerimden gitmiyor
gülen yüzün,belki de sen; sensiz kalma ihtimalinin ne derece ateş olduğunu
bilerek görünmüştün hiç unutmayayım diye,inan bu hiçbir zaman olmayacak..