M@S@L
Admin
Mesaj Sayısı : 5612
Yaş : 54
Reputation : 13
Kayıt tarihi : 14/02/07
 | Konu: AĞLATAN BİR GÖNÜL YARASI  Ptsi Mayıs 28, 2012 2:30 pm | |
|
[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]
AĞLATAN BİR GÖNÜL YARASI / hayata gec kalmak bu olsa gerek... [Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]
Köyde doğup, büyümüştük.Geleneklerimizin koyduğu kurallar, bizim de hayatımıza yön vermişti.
Hanım 15 ben 17 yaşımızdayken evlendirildik. Ben onun dayısının oğlu, o da benim halamın kızıydı.
Bütün
olumsuz şartlara rağmen birbirimizi çok sevmiştik. Aynı ev içinde, anne
ve babamla birlikte , küçük odalara sıkışmamıza rağmen iki yanık aşık
gibi, gözlerimiz birbirinden ayrılmaz, bensiz o, onsuz ben, bir saniyeyi
bile ayrı düşünemezdik.
Ama
köy yeri ve ağır işler altında o da, ben de her gün çile dolduruyorduk.
Hele toplumun aileye koyduğu kurallar... Yanyana yürüyemezsin, el ele
tutuşamazsın, aile büyüklerinin yanında oturamazsın, Hatta çocuğu
kucağına alıp doya doya sevemezsin.
Bütün
bunlara rağmen gecenin o kısık şartlarında birlikte oluyor ve gündüz
uzakta bile olsa, içimizi oynatan bakışlarımız, dünyamızı mutlulukla
dolduruyordu.
Dünyalar
güzeli, dünyalar iyisi ve altın bir kalbe sahip olan eşim, lafın nereye
gideceğini düşünemeden bir söz kaçırmış ağzından... Annem, babam ve
aile büyüklerim bu sözü sağa sola çektiler, abarttılar, bir namus
skandalına dönüştürdüler.
Ben ise geleneklerin ve anlamsız aile baskısının altında ağzımı açıp da eşime sahip çıkamadım.
Bir
sabah onu kapı dışarı ettiler. Feryat figan içinde bana dönüp bakışını
"ne olur gönderme beni, ben günahsızım, kulun kölen olayım, ne olur
gönderme" deyişini nasıl unuturum! O an içime binlerce bıçaklar
saplandı, içimi binlerce kasaplar doğradı. Gözyaşımı içime akıttım ve
yüreğimin alevini içime gömdüm. Öyle ki içime düşen kor, beni binlerce
yıldır yakıyormuş gibi ateşi ağzımdam çıkıyordu.
Gitti.
Bu öyle bir ayrılık oldu ki, birbirlerini ölesiye seven iki insanı,
sanki hemen oracıkta öldürdüler. Yaşayan biz değildik artık, onlar
ruhsuz ve duygusuz cesetlerimizdi.
Bütün
aileye, bütün topluma ve bütün hayata küstüm, yurt dışına gidip, beni
bir cehennem gibi yakan köyümüzden uzaklaşmak istedim. Ama bu içimdeki
yangım asla sönmedi, daha fazla alevlendi,
Ara
sıra ondan aldığım kaçak haberlerde ise, eşim tam bir cehennem hayatı
yaşadığını anlatmıştı. Gelip bir an önce kendisini kaçırmamı bekliyordu.
Nerede o cesaret bende, nerede köyümüzün geleneklerindeki o insaf ve
hoşgörü...
Kurduğum
hayaller işe yaramadı. Sonrada eşimi yaşlı bir adama verdiklerini
duydum. Hem de zorla... Direnmesi kaç para eder. İşkenceler, dayatmalar
ve hakaretler...
Ben
ise bir evlilik daha yaptım. Ama göstermelik bir evlilik...Çünkü bundan
sonra ben hiç kimseye koca olamazdım, kimsede bana eş...
Onun
da benim de çocuklarımız oldu.Onunkiler de büyüdü, benimkiler de... O
da yaşlandı, bende.. onunda çocukları evlenip gitti, benim çocuklarım
da...
Ve sonunda onun beyi öldü, benim de eşim.
Yıllardır
içimde sönmeyen ateş yeniden alevlendi. Bazı dostlarımın teşviki ve
hatta zorlamasıyla, eski eşimi yalnız kaldığı evinde telefonla aradım.
Karşımda bütün hücrelerimi ayağa kaldıran ve beni bir anda kendimden geçiren bir ses vardı.
- Senmisin, diye atıldı. Sesine kurban olduğum bu sen misin?
Gel de dayan işte... Yıllar önce kopan filmin son sahnesiydi bu...
O büyülü sevgi, o erişilmez aşk, o tarif edilmez duygu yeniden hayat buldu damarlarımda
Konuştuk. Buna konuşma denirse tabii...Gözyaşlarım sellere dönüşerek, yürek çarpıntım göğüs kafesimi delerek...
- Ne diyorsum öyleyse, dedim. Yarım kalan nikahımızı tazelesek iyi olmaz mı?
-
Senin için hala ölmeye hazırım, dedi. Acele et gel. Gelirken de bir
imam ve iki şahit getir. Eğer bu heyacanla sabaha çıkarsam seni kırk yıl
sonra, toprak evimin kapısının önünde bekleyeceğim. Çünkü kırk yıldır
hayalini kurduğum o ışıltılı yüzünü, o tatlı tebessümünü doya doya
seyredeceğim. Bilmem ki elin elime değince nasıl dayanacağım. inşallah
bu hasretlik beni sabaha çıkarır. çabuk gel bekliyorum
O gece hayatımın en uzun gecesi olmuştu.Sabah ezanlarını duymak için, sanki bir asır beklemiş gibi takatim, dermanım bitti.
Sabah
ilk otobüsle yola düştüm.Öğleden önce varmayı düşünüyordum. Yanımada
onun çok seveceğini umduğum, kırk yıl öncesini yaşatan emanetleri aldım.
Tarif
ettiği toprak evin önüne geldiğimde, sırıl sıklam olmuştum. Tabii ki bu
yalnız koşarak geldiğimden dolayı oluşan ter değildi.Bu içimi bunaltan
ve canımı ağzıma getiren o müthiş duygu yoğunluğuydu.
Kapı önünde kimseyi göremeyince, sağa sola bakmaya başladım. Benim bu durumumu genç bir kız farketmiş olacak ki;
- Teyze için mi geldiniz amca, diye sordu.
- Evet kızım, dedim.
- Daha vakit var yetişirsiniz. Biraz önce camiye götürdüler. Cenazeyi öğle namazından sonra kaldıracaklar.
_________________ Ölümün gizli provasıdır ayrılık...!
Belki bir AŞK'a dört nala at sürmedim ama b'AŞK'a bir AŞK'a hep yalın ayak sürgün yedi yüreğim..
!!""Okudugum her Masalda hep bir kahraman oldum Ama en cok kedi MaSaLiM,da yoruldum..Hayatimda Oyle Bir Cumlesin,ki Sana Nokta koyamiyorim Tanridan kacarken tutuklu kaldim sana MEBEDIMSIN..[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] | |
|
