ACI VERİYORSA GEÇMİŞ GECMEMİŞ DEMEKTİR.

‘Yaşamak neden böyle içler acısı, neden bir uçurumun yanıbaşından geçen daracık bir yol gibi.

Siz duygularınızın kölesisiniz herkes gibi. Ama size hükmeden bu duyguları tanıyamaz, ne zaman, nerede, nasıl ortaya çıkacağını bilemezsiniz. Bir aşk, bir öfke, çıldırıcı bir kıskançlık, dayanılmaz bir özlem, bazen karanlıkların içinden çıkıp sizi esir alabilir. Bazen bir başka insan için kendinizden vazgeçebilirsiniz.bazen öfkeyle kamaşır içiniz.

Yitirmenin ne olduğunu biliyorum.

Yaşadığımız aşklar hayatımızı değiştiriyor. Yapılan hatalarda değişen hayatı bir kez daha değiştiriyor. Savruluyoruz...

Hayata ne ile başlarsan başla elinde çok az şey kalıyor. Gurur ve aptallık.
Kaç kez yaşadığımız anın değerini bilmediğimiz için geleceği reddetmişizdir, kaç kez kıymetini anlayamadığımız bir anda yaşadığımızdan çok parlak olabilecek bir geleceği elimizden kaçırmışız.

Hayata neyle başlarsan başla elinde çok az şey kalıyor.
Gurur ve aptallık.
halbuki her şeyi istemiştik değil mi?

Virginia Woolf

Pencerenin önünde durmuş akışını seyrederken göğün, camın buğusuna kazıyorsunuz belki yan yana görülmesi bile yasak iki adı. Sonraki şarkı bizim olsun diyorsunuz belki frekansı muamma radyonuza. Kesiliyor elektrik o sıra belki ilk kez bir ampulün kanadığına şahit oluyorsunuz. Şamdanını dahi aydınlatmayan bir mumdan medet bekliyorsunuz. O derece karanlık… Yine de masanızın üstünden kâğıdı kalemi eksik etmiyorsunuz. Silgi kullanmıyorsunuz çünkü dürüst bulmuyorsunuz yapılan hataları yok saymayı. Mürekkep bulaşmış dilinize bir kere işte (öle)yazıyorsunuz. Çekmeceye kilitlenmiş fotoğrafların hükmü var mıdır bilinmez. Aslında unuttuğunuzu da sanmıyorum. Sanki aynı pozda kaç kere yer aldınız ki imkânsızlıkla. Galiba bunu benden duymanız gerekiyor. Yatağınıza demirleyen yabancı bandıralı kadın çoktan terk etmiş hatıranızı. Yastığınıza yuvalanmış güz kırgını saçları, delil adeta...

[Özgür Gümüşsoy // Tabu]