Yazamıyor artık kalemim, Dizelere dönüşemiyor kalbimin yalnız heceleri, Ayrı düşmüşler sanki, Ya da sıkışıp kalmışlar gönül dağımda, Birleşemiyorlar kelimelere... Seni unuttuğumdan değil Ya da özlemediğimden! Sadece Tükendi kelimeler... Aynı kat etmek zorunda olduğum şu uzun yol gibi Ulaşamıyor ki karşıda yükselen kurak dağlara, Yaklaşıyor fakat kavuşamıyor ısrarla... Benim de hislerim öyle değil mi sanki? Yoruldum... Umutsuzum... Sevgi kelimeleri süslemiyor artık gönül sayfamı Ya da özlem içindeki sensiz gözyaşlarım... Akıntılı bir nehire dönüşmüyor artık senin için... Hayır! Seni unuttuğumdan değil, Ya da sevmediğimden.. Sesin gelmez oldu artık yüreğime, Özlemin ulaşmıyor yalnızlık mabedime, Sen unuttun diye beni Artık dönüşmüyor kelimeler birer şiire... Tükendi kelimeler... Artık anlatamaz oldular sevgimi, Yan yana dizilemiyorlar senin için... Sadece Uçuşur oldular karmaşık fikirler gibi, Sevgimin o umutsuz semalarında ..En yükseklerde, ulaşılmazcasına.... Sana, sevgine ve sessizliğine dair olanlar. Sustu kelimeler, Sessizliğin en derini yaşatır oldular. Tükenmeyen kelimeler ise hep aynı nakarat. Tek bir dize oluyor özlem denizimde, Dudaklarımdan dökülürcesine bir çağlayan gibi, Çaresizliğimi süpürürcesine esen yel gibi, Hep aynı dizelerde Tükenmeyen o aynı kelimelerle Son buluyor isyanım... "Seni çok özledim..."
Çarş. Eyl. 26, 2012 3:18 pm
