BELALIM_PH
D-Moderator
Mesaj Sayısı : 520
Yaş : 54
Nerden : almanya
Reputation : 1
Kayıt tarihi : 05/01/12
 | Konu: Benim Hiçbir Şeyim Yok İşte!  Salı Nis. 23, 2013 4:35 pm | |
| Suyorsam Eğer, Bil ki Uzun Çok Uzun Yorgunluklarım Var...
Kelimelerin Anlatamayacağı, Cümlelere Sığmayacak Kadar Uzun Yorgunluklar...
Susmak, Kabullenmek Olmadı Hiçbir Zaman Benim İçin...
Çoğu Kez Cevap Olmuştur Anlayabilene...
Sustum Belki Ama Sessiz Çığlıklarım Var Sadece Susmayı Bilenlerin Anlayabileceği!
Yüreğimde Dolup Taşıyor Kelimelerim...
Dudaklarımdan Sızmak İstiyorlar Satırlarca...
Her Biri Teker Teker Dökülmek ve Sırlarını Paylaşmak İstiyor Adeta...
Lakin Küskünüm Kelimelere...
Bazen
Yitip Giden Sevgine Kahır Ede Ede Susarsın, Bazen de Gerçekten
Konuşmaya Gücün Kalmaz, Kelimelerin Tükenir, Susar Tüm Cümlelerin...
İşte O Zaman Her Şey Susar...!
Sen Susarsın, İçin Susar, Yüreğin Susar, Kalp Susar...
Anlatmak İstesen, Hangi Lisan Anlatabilir ki Halini?
Yazmak İstesen, Hangi Kalem Yazabilir ki Yazını?
Kelimeler Anlamını Bulana Kadar Susarsın Derin Sessizliklerde...
Bir Suskunluk Bulutu Çöreklenmiş Üstüme Sanki...
Sebebini Biliyor Olmak Bu Suskunlukla Savaşma Gücümü Arttırmıyor...
Çabalarken Daha Çok Gömülüyorum Sanki Bu Sessiz Toprağa...
Son Günlerde Dilimden Dökülen Tek Bir Kelime "Yorgunum!"
Hiçbir Şey Yapmak, Kimseyle Konuşmak İstemiyorum...
Hırçın Rüzgarlar Esiyor Yüreğimde, Alıp Götürüyor Beni Taa Uzaklara....
Yağmur Damlalarının Sesi Bile Haykırışlar Gibi Yüreğimi Acıtıyor Bugünlerde...
Sanki Yağmur Yalnızlık Kokusu Getiriyor, Rüzgar Sensizlik Esiyor...
Sensizlik Dolu Hayatımda Şimdi Acıların Adını Dahi Anacak Cesaretim Yok...
Meğer Ben Sensizliğimde, Koca Bir Hiçmişim...!
Her
Nefes Alışımda, Üzerime Her Güneşin Doğuşunda ve Batışında Ben Sana
Kanatlanırdı Ya Cümlelerim, Az Önce Sana Olan Sevdamı, Sana Olan Aşk'ımı
Yazmak İstedim Yine...
Seni Ne Kadar Çok Sevdiğimi Kelimelere Döküp, Gülüşünü, Sesini, Kalbini Yazmak İstedim...
Daha Önce Hiç Bu Kadar Dağınık Cümleler Kurmamıştım...
Yokluğunda Tüm Cümlelerim Öznesiz, Tüm Yüklemlerim Devrik...
Cümlelerim de Düşüncelerim Gibi Dağınık...
Yüreğim Yitik, Kelimelerim Kayıp...
Sevinçlerim Kursağımda Kalıyor...
Kelimeler Boğazıma Takılıyor...
Toparlayamıyorum Bir Türlü Düşüncelerimi...
Öyle Dağılmışlar ki Onları Ararken Daha Çok Yoruluyorum...
Oysa Ben Yazarken Dinlenirdim, Sanki Yürek Kalemimde ki Mürekkep Dondu...
İçimde ki Kelimeler Tükendi Akmıyorlar Sayfalara Artık...
Nedensiz Niçinsiz Bir Yaşamı İster Oldum Son Günlerde...
Ruh'um ve Kalbim Epeyce Yorgun Düştü...
İnsanın Yaşını Yılların Yorgunluğuyla Ölçmek Doğru Değil Galiba...
Belki de Gönül Yorgunluklarına Bakmak Gerek...
Öyle Ya...
Kelimeler Yüreğimden Dilimin Ucuna Kadar Gelse de Dudaklarımdan Dökülemiyorsa;
Yazmak
İstiyor ve Yazamıyorsam Gönül Teli Artık Bu Acıyı Kaldıramıyor, Yürek
Bu Acıyı Taşıyamıyor, Omuzlar Bu Dikenli Yükü Kaldıramıyor Demektir...
Günlerdir Yazıp Yazıp Siliyorum Sevip Sevip Unutulduğum, Yaşayıp Yaşayıp Yorulduğum, Umutlanıp Umutlanıp Bıktığım Gibi...
Halimi Görüp Soranlara Yorgunum Diyorum Anlamıyorlar...
Bir Şeyim Yok, Hiçbir Şeyim Yok, Diyorum Yine Anlamıyorlar!
Benim Hiçbir Şeyim Yok İşte!
Gerçekten ''Hiçbir Şeyim Yok'' Artık...
Onun Yerine Koyabileceğim Hiçbir Şeyim Yok...!
Ne Gülümseyen Deniz Mavisi Gözlerim, Ne Kurulacak Bir Hayalim, Ne de Hayal Kurabilecek Gücüm...
Ağlamak İçin Gözlerim de Yok Artık, Her Bir Parçam Bir Tarafa Savrulmuş...
Sadece Yaşamak İsteyipte Yaşayamadıklarım Var...
Şimdi Onların Hepsi Bende Kocaman Bir Hayal Kırıklığı...!
Yine Sensizlik Fırtınalarıyla Boğuşuyor Yüreğim İsteksizce...
Yine Seni Düşünüyorum Gözüm Yaşlı Tek Başıma...
Ellerinden Başka Hiçbir Şeye Dokunmak Gelmiyor içimden...
Her Bitime Yeni Bir Başlangıç Yapmaktan Yorgunum...
Daha Kaç Gün Sürecek Bu Umutsuz Bu Yalnızlık?
Unutamıyorum, Alışamıyorum, Yaşayamıyorum Sensiz!
Sen Gittin Gideli Yarım Kaldım, Umutlarımı Yolunda Bıraktım...
Sen Olmadan Yaşayamıyorum...
Göremiyorum Işığı, Özlüyorum Kokunu...
Olmuyor İşte, Sensiz Yapamıyorum...
İmkansız Olduğunu Anlamama Rağmen Unutmaya Çalışırken Farkında Olmadan Senle Bütünleşiyorum...
Seni Anlatmamak Seni Unutmak İçin Sustum...
Senli Rüya'larımın Kapılarına Kilitler Takmaya Çalışırken Sessiz Kaldım...
Gözyaşlarımı İçime Akıttım, Sessiz Çığlıklar Attım...
Seni Unutmanın Aslında Kendimi Unutmak Olduğunu Anlayamadım...
Seni Ararken Kendimi Kaybetmekten Sıkıldım Artık...!
Unutmaya Çalıştım, Olmadı...!
Sen Yürek Kitabımın Harfleri Arasında Gezinen Bir Fısıltıydın...
Duymamaya Çalıştım, Tıkadım Kulaklarımı Ama Sen Konuşurken Benli Cümlelerime Sızdın...
Seni Unutmak İçin Sarf Ettiğim Benli Cümlelerime Girdin, Nefessiz Bıraktın Beni...!
İstemesem de Andım Seni...
İstemesem de Sevdim...
Kendimi Kaybettim Sende...
Sen Giderken Beni de Götürdün Yanında...
Ruh'umu, Kalbimi, Beni, Benli Cümlelerimi Aldın...
Beni Ben Yapanları Alıp Ardında Farklı Bir Ben Bıraktın...
Fısıltı Gibi Dolaştın Harflerin Arasında ve Ben Seni Ne Bulabildim Ne de Çıkarabildim Olduğun Yerden...
Farkında Olmadan Sen Hep Ben de Kaldın...!!!
| |
|
