Promete ile Romeo ve Juliet'e aykırı bakış - 2

Aslında efsaneler ilkel insana aittir,ama bugün de var olmaya devam ettiğini görüyoruz.Christian'ın aşkına şimdi baktığımızda yeryüzünde böyle bir aşkın var olmasının mümkün olmadığını görüyoruz.İtalya'da küçük bir şehir olan Verona'da bir mezar vardır.Bu mezarı bugünün dahi pek çok aydın,gençler, yazarlar,şairler,sanatkârlar,hatta yaşlılar büyük bir arzuyla,aşkla ve neredeyse hayret verici dinî bir hürmetle dolduruyorlar.Bu mezar -mabet- onlar için kutsalmış! Orada iki tane kabir yan yana bulunuyor.O iki mezar kimlere ait? Romeo ve Juliet'e Romeo ve Juliet kim? Aslında hiç kimse ve hiçbir şey.O eskilere ait bir masal idi.Sonraları Shakspeare adında bir yazar,bu hikayeyi tiyatro şekline dönüştürdü.Aslında gerçekte varlıkları yoktu;ama burada kabirleri var.Bu iki kişinin kabrini,bir yazar evinde yarattı.Bu iki kişi Romeo ve Juliet'tir.Onlar aslında yoktular ve hiçbir zaman da yaşamadılar.Yazarın kendisi bile onların olmadıklarını söylemektedir (ilginçtir Firdevsî de diyor ki:"Rüstem,Sistan'da bir Hükümdardı.İran'ın ve İran’lının,Rüstem'e sahip olmaya ihtiyacı vardı;ama o yoktu.Bunu,onun için ortaya çıkardık.)Yani böylesine bir duyguya ve böylesine bir temizliğe o kadar ihtiyaç vardı ki,bizzat hikayede şöyle deniyor:Romeo ve Juliet birbirlerine kavuşamayacaklarını anlayınca birbirinin kucağında ölebilmek için her ikisi de intihar ettiler." Onlar kitapta öldüler;ama şimdi kabirleri var.Bu hadise bir efsane de değildir.Bunun hikayesi on yedinci yüzyılda ortaya çıktı On dokuzuncu yüzyılda ise onlar için kabir yaptılar.Bu kabri yapanlar da oraya ziyaret için gelenler de bunun içinde kimsenin yatmadığını biliyor.Pak duygulara,insanî ilişkilere duyulan ihtiyaç o kadar fazladır.Psikolojide şöyle deniliyor; "İhtiyaç bazen öylesine şiddetli oluyor ki haricî bir gerçeklik kazanıyor" Bu da haricî bir gerçekli kazanmaya ilişkin bir örnektir.Bu hârici gerçekliğin bir yalandan ibaret olduğunu bilenler bile,böyle bir yere,böyle insanlara ve böyle bir hikayeye olan ihtiyaçlarından dolayı bu hikayeyi yazmaktadırlar.Bunun yalan olduğunu,aldatma olduğunu herkes bilir;ancak o yalana dahi ihtiyacımız var.Promete'nin büyüklüğüne,fedakârlığına -biliyoruz ki Promete yok ve onu biz yarattık- ihtiyaç duyuyoruz. (Promete'yi,Andre Gide yarattı ve tüm Avrupalılar da ondan tercüme ettiler.Fakat tiyatrolarda daima onu görüyoruz.) Buna rağmen insan,Promete'ye sahip olmaya muhtaçtır;ama Promete yoktur.Onu yaratıyor ve elimizle yarattığımıza tapıyoruz.Onu seviyoruz.Bunun bizde bazı duyguların ortaya çıkmasına sebep olduğunu ve daimi susuzluğumuzu bir ölçüde giderdiğini düşünüyoruz.Bu açıdan bakıldığında tarih boyunca efsanelerin tarihle beraber olduğu,insanla beraber olduğu görülür.Belli bir ismi olan,sıradan bir seçkinliğe sahip,normal birini alıyor ve onu hayalindeki insana dönüştürüyor.Bunun dış gerçeklikte mevcut olmadığını bilmesine rağmen efsane üretiyor.Efsaneler,her duygunun,her kutsallığın ve her maddî ve manevî güzelliğin yüce numunesinin bir bütünüdür.Öyleyse insan,numuneler,örnek modeller yaratıyor.Ancak olanı değil,olması gerekeni yaratıyor.Büyüklüğün en yüce numunesi,Çin'de ve Japonya'da tanrı "Rama" ve "Futuşi Şi" şeklinde,Roma'da ve Yunanda ise tanrı "Zeus" ve Mısır'da "Osiris" şeklinde ortaya konuyor.

İnsan,konuşurken ağzından mutlak güzelliğe sahip kelimeler dökülen birini görmek istiyor.Bunlar,günlük hayatta kullanılan sıradan kelimeler olmamalı. Aksine güzel,aşkın ve kutsal olmalı.Böyle bir insan yok.Zira konuşan herkes, sıradan meseleleri ifade etmek için söz söylemektedir.Eğer buna bir güzellik veriyorsa bu,sıradan bir güzelliktir,bir benzetmesidir,bîr kinayedir ya da içinde hakikat olmayan bir sözdür ve bu yalanla,çıkarla ve gösteriş ile beraberdir.İçi doğrulukla dolu,dışıysa söz güzellikleriyle dolu olan bir söz yoktur.Bunun için söz ustası, "Demosthenes"i (MÖ 320 yıllarında yaşamış ünlü Atinalı hatip ve politikacı ) yaratıyoruz.Sözün sembolü olan "Tîr'i yaratıyoruz.Bu derecede büyük bir fedakârlık yok,onun için de Promete'yi yaratıyoruz.İçinde hiçbir kötülüğün ve zaafın bulunmadığı İnsana duyulan aşk,başkalarına duyulan muhabbet yok.İnsan için fedakarlık yapan tannları yaratıyoruz,hiç yenilmeyen ve hiçbir yerde zaaf göstermeyen kahramanlar yaratıyoruz. Çünkü bizim tüm kahramanlanmız yenilgiye uğruyorlar,-Tıpkı fanatikçe tuttuğumuz, taraftarı olduğumuz spor takımları da yeniliyor- tüm kahramanlarımızın cesareti ve gücü belli durumlarla 'sınırlıdır ve bunlar geçtiğinde her şey bitiyor.Kahramanlık da bitiyor.Tüm kahramanların yaptığı savaşlar,kahramanlıkların tümü;güzelliğin,paklığın ve kirden uzaklığın en yüce derecesinde değil.Bunun için "Herkül"ü yaratıyoruz,ya da -Hindistan'da- "Rama"yı veya -Rusya'da ve Doğu Avrupa'da- "Lahas"ı yaratıyoruz.Sevgi dolu,şefkatli kahramanlar yaratıyoruz.Her kültürde ve dinde bütün hayatını sevmekle,aşkla,başkalarına sunduğu hayır ve bereketle geçiren örnek insanlar yaratılmıştır.Çünkü bu olmalı,böyle bir insana ihtiyacımız var;ama böyle bir insan yok.Hakikati uğruna,paklık uğruna ve insanın iyi ve kutsal bildiği şeyler uğruna kendisini unutan,kendini ateşe atan,geleceğini karartan ve akbabanın işkencelerine tahammül eden insanı seviyoruz.Ancak tarihte böyle bir insan bulamıyoruz,bunun için onu yaratıyoruz.Bu efsaneler,bu numune yaratıcılıkları,bu temiz ilişkiler,insanların yarattıkları ve yaratmakta oldukları bu mutlak duygular,(bugün romanlar,hikayeler,filmler ve tiyatrolar yapıyorlar,orada yalan ve aldatma bulunuyor) olumsuz değil,olumlu eylemlerdir.Çünkü insanın yaşaması için,daima yüce,aşkın ve pak örneklere tapmaya,onları sevmeğe ve onları düşünmeye ihtiyacı var.Hatta efsanelerin hayali hikayelerinde yer alan insanlığın en yüce,en kutsal ve en güzel derecesindeki numuneler,daima insan ruhunun ıslahına ve güzelleşmesine sebep oluyordu.Promete ve benzeri kahramanları düşünmek daima halkın ruhundaki fedakârlık ilhamından kaynaklanıyordu.Bu sebeple bugün psikolojide,sosyal psikolojide ve özellikle de eğitim psikolojisinde her biri bir güzelliğin,bir azametin ya da büyük bir fedakarlığın timsali olan bu örneklere çok değer verilmekte ve bunlar,insan ruhunun ıslahı,gelişmesi,eğitilmesi için en büyük örnekler olarak görülmektedir.Ancak İnsan daima,biri güzellik tanrısı,biri kutsallık tanrısı,biri sevgi tanrısı,biri tahammül tanrısı,biri cesaret tanrısı,biri güzel söz tanrısı ve biri de fedakarlık tanrısı olan bu muhtelif Örneklerin tümünün birinde toplanmasını istedi.Bu çaba tüm efsanelerde göze çarpmaktadır.Niçin? Çünkü insan için fedakârlık timsali olan o tanrı -Promete- bizim en yüksek derecedeki fedakârlığa,görkemliliğe,güzelliğe olan tapma ihtiyacımızı bertaraf ediyor.Ancak o Herkül gibi güçlü değil ya da "Heliodorus" gibi ruh güzelliğine sahip değil ya da 'Demosthenes" gibi konuşamaz ve diğer tanrılar karşısında kendisini savunamaz.O,eziyet çekmektedir.Halbuki böyle bir kusurdan uzak olmalıdır.Bu sebeptendir ki mitoloji tarihinde tanrılar giderek azalmakta ve her tanrıda birkaç özellik birden toplanmaktadır.Söylediğimiz gibi,bu hayali örnekler ve bu sahte,uydurma ve hayali efsaneler,insanlığın duygu,düşünce gelişiminin,ıslahının ve eğitiminin ilham kaynağı olan tablolardı.Buna herkes inanmaktadır. ( devam edecek )

Admin Mesaj Sayısı : 5584 Yaş : 53 Reputation : 13 Kayıt tarihi : 14/02/07

guzel bir konunu devami ve her okudugum da farkli bir bakis acisi emeginize kaleminize saglik efendim saygilariimlan

_________________

Ölümün gizli provasıdır ayrılık...!

Belki bir AŞK'a dört nala at sürmedim ama b'AŞK'a bir AŞK'a hep yalın ayak sürgün yedi yüreğim..

!!""Okudugum her Masalda hep bir kahraman oldum Ama en cok kedi MaSaLiM,da yoruldum..

Hayatimda Oyle Bir Cumlesin,ki Sana Nokta koyamiyorim

Tanridan kacarken tutuklu kaldim sana MEBEDIMSIN..

[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

Yine klavye uyuşmazlığından kaynaklanan hatalar gördüm ve düzeltmeğe çalıştım.Ben yazımı kendi bilgisayarmda düzenledikten sonra COPY edip YAPIŞTIR ediyorum.Ve olan,ondan sonra oluyor.İlk bakışta gördüklerimi düzeltiyorum.Ama gözden kaçan çok oluyormuş.Umarım tümünü düzeltmişimdir.Aslında kelime hatası yok..kelimenin arasına anlamsız 3-4 harf giriyor.Tabii ki gözü rahatsız edici bir durum.Bundan sonra yazıyı direkt buraya yazmayı düşünüyorum.Sizden ve okuyuculardan özür diler engin yüreklerinizden af diliyorum.

affetmek CENABI ALLAHIN taktiridir HATASIZ DOST ARAYAN DOSTUZ KALIR ellerine sağlık sen burda ol hatalarının basımızın üstünde yeri vardır

» Promete ile Romeo ve Juliete aykırı bakış - 1
» Promete ile Romeo ve Juliet;e aykırı bakış - 3
» Promete ile Romeo ve Juliet'e aykırı bakış - 4
» AYRILIK HAKKINDA PARADİGMAYA AYKIRI BİR BAKIŞ