BIRAK BUDA YARIM KALSIN BUTUN ASKLAR GIBI

BIRAK BUDA YARIM KALSIN BÜTÜN ASKLAR GIBI
Hangi denizin dalgasındasın yâda hangi dağin tepesindesin ey yar,
Söylesene.
İçin, için sızlayan su yüreğime revamı bu sessizlik.
Sabahı olmayan günahkâr geceye mahkûm bıraktın gözbebeklerimi.
Sevda mı bu sevilmek mi?
Ya da aldırış etmemek mi?
Bu isyanımı duymamak mı, duyup ta umursamamak mı?
Yoruldu emanetini taşıyan bu yürek.
Sustu dudağımdaki son şiir.
Uykular geceye sığındı neredesin sen?
Aydınlık mahkûm oldu zindana.
Hangi kitap yazabilir ki bu çileyi.
Ya da hangi masal şehrinin kanununda saklı bu yargısız infaz.
Bu kadar gaddar olmaya hakin yok be, sevgili.
Bir yüreği bu kadar yakmaya hakin yok.
Çıkıp gitsen geldiğin geminin güvertesin de.
Yağmurlar süpürsün biriken anılarını.
Dönmesen diyorum geriye
Dalgalar savursa en uzak diyarlara.
Söküp alsan yüreğimde ki, bu bitmeyen sizliyi.
Nedir bu isyan nedir bu bilinmezlik.
Hangi dağ devrildi üzerine de sen sustun böyle söylesene.
Ya da hangi nehir alıp götürdü seni benden.
Neden bu suskunluk?
Ve hangi sonu layık gördün bu aska
Bir deli kursun olmuşun ciğerimde
kanattıkça kanatıyorsun.
Her gün binlerce defa öldürüyorsun.
Kim bilir günde kaç kere siliyorum.
Yüreğimin en ücra köselerinden
silinmez silgiyle seni.
Kaç kere kazıyorum en derinlerden.
Öldürüyorum gömüyorum.
Yine de bitmek bilmiyorsun.
Şiirlerimde hep kirpik ucu oluyorsun.
Sonra bir tutam sac ve bir tebessüm olup ruhuma dönüyorsun.
Bazen nefretim bazen de hasretim oluyorsun.
Yakıyorsun.
15-08-2012