İlköğretim'de başladı önce,seni gördüğüm an,yaşadığımı hissettim.İki sene o güzel gözlerine baktım durdum.Ama sen değil bir sevgili,bir arkadaş gibi bile bakmadın bana.Doğal olarak bir kırgınlık oluştu bende.Okul önüne geçip yemin ettim;''bir daha sevmeyeceğim''diye.Ama şu an anlıyorumki hayat insanı öyle değiştiriyorki yeminini bile bozabiliyor.Fakat şu zamana kadar tuttuğum yeminimi sen olsan karşımda;''vazgeç,ben de seni seviyorum''desen bozabilirim.Seni unutmak kolay mı?
Senin için kavga ettiğimi hatırlıyorum da çok zordu ama senin için değerdi.Sen benim için bir gül gibiydin.Kavga ettiklerim de dikenlerin.Okuldan ayrılıp başka okula gittiğinden beri kimseyi sevemedim.Hep seni aradım,aradım ama nafile.Olmadı.Düşünüyorumki şimdi ne kadar güzelleşmişsindir.Hep öyle değilmiydin zaten.;D
Sana senin için sözler hatta şiirler yazdım,yazdım ama kimse anlamadı.Doğru,seni sevdim.Şu dünyada seni sevdiğim gibi kimseyi sevemedim.Sende bulduğum aşkı,sevgiyi kimsede bulamadım.Şu koca dünyada ve karşılaşıp ayrıldığım kişiler arasında BİR SENİ UNUTAMADIM...